In memoriam An Frankenmolen
‘Tante’ An Frankenmolen (25 februari 1929 – 31 oktober 2023)
Eeuwig jong gebleven
Ik ben een van de weinige oudere leden van Polar Bears die in hun jonge jaren juist géén zwemtraining van An Frankenmolen heeft gehad. Ik kwam in 1988 als 20-jarige over van De Zijl/LGB (nu ZVL-1886) en heb de zwemlessen van de moeder van mijn trainer van destijds helaas moeten missen. Toch had ik al snel in de gaten dat zowel Hans als zijn moeder An enorm veel voor de club hadden betekend. Dat de moeder van de hoofdtrainer van Polar Bears 1 door mijn medespelers liefkozend met ‘tante’ werd aangesproken, was veelzeggend.
Ook ik leerde ‘Tante An’ snel kennen en – ja – ik kon begrijpen waarom ze door iedereen zo werd genoemd bij Polar Bears. An begon in 1971 als zwemtrainster bij Polar Bears in het Enkabad (het buitenbad met de kastanjeboom waar onze club is opgericht) en deed hetzelfde toen een jaar later het overdekte zwembad De Peppel werd geopend, de voorloper van de huidige Peppel op de plek waar nu de moskee staat. In die ‘oude’ Peppel werd An (parttime) zweminstructrice en leerde ze niet alleen kinderen zwemmen maar verzorgde ze tevens voor diverse groepen ouderengymnastiek in het water.
Daarnaast bleef An ruim 20 jaar zwemtrainster bij Polar Bears. Altijd bij de jeugd, met de nadruk op het aanleren en ontwikkelen van de zwemslagen. Nadat ze in 1991 was gestopt, haalde zoon Hans – inmiddels voorzitter – haar in 2008 over om weer zwemtraining te gaan geven aan de jongste jeugd. Alhoewel de 80 (!) inmiddels gepasseerd, deed Tante An dat nog drie seizoenen met dezelfde passie waar ze in 1971 mee begon.
Dat een 80-jarige kinderen zwemtraining gaf, was voor het tv-programma Hart van Nederland in 2009 aanleiding om een reportage over haar te maken. Wie het item heeft gezien, herkende haar uit duizenden: een luisterend oor en oprechte aandacht voor 20 kinderen tegelijk, organiserend en regelend, stimulerend en enthousiasmerend bij het geven van aanwijzingen. Maar óók: uiterst stellig bij het geven van haar mening én zeer gedecideerd bij het terzijde schuiven van de cameraploeg die in de weg liep. Niet alleen haar eigen (klein)kinderen, maar ook alle Beren en Berinnen gloeiden bij het zien van de beelden van trots op ‘hun’ Tante An.
An Frankenmolen is bij drie jubilea gedecodeerd voor haar enorme verdiensten voor Polar Bears: in 1976 ontving ze de zilveren speld, in 1981 drie zilveren beertjes op een broche en in 1986 werd ze uitgeroepen tot lid van verdienste. Dat zoon Hans later Erelid werd en ook kleinzoon Niels Krautscheid (zoon van Els Frankenmolen) inmiddels een van de meest actieve leden van Polar Bears langs de badrand is én bij het huidige zwembad De Peppel onder meer zweminstructeur, kan geen toeval zijn. De familie Frankenmolen is een typisch voorbeeld van hoe de groen-witte genen van generatie op generatie worden doorgegeven.
Tante An is echter ook een voorbeeld voor ons allemaal hoe je op latere leeftijd zo lang mogelijk fit en vitaal kunt blijven. Tot enkele jaren geleden ging ze nog een paar keer per week naar de sportschool en ze zwom sinds jaar en dag 4 x per week om 7.00 uur ’s morgens. Dat deed ze zelfs nog tot enkele dagen voor haar overlijden. Als er iemand is op wie de slogan ‘Een leven lang zwemmen’ van toepassing is, dan is het Tante An wel. Maar bovenal stond ze positief in het leven, lachte ze voortdurend, toonde ze voor iedereen belangstelling en had ze altijd een vriendelijk woord paraat.
Dank je wel Tante An voor hét recept om gezond oud te worden en eeuwig jong te blijven!
Hans, Els, Niels en alle andere familieleden en vrienden: moge het voor jullie een troost zijn dat jullie An ook voor vele (oud)leden van Polar Bears altijd een lieve tante is geweest.
Namens Polar Bears,
Hans Nieuwenburg
Op de foto (lang geleden gemaakt): Tante An ten voeten uit als zwemtrainer van Polar Bears.
