In memoriam: Louise Navest
Louise Navest
22-07-1945 – 07-07-2023
Louise en Ceel Navest zullen voor altijd verbonden blijven aan de weg naar de top van Polar Bears en andersom. Hun restauratie De Dolfijn in het oude zwembad De Peppel was ook een beetje onze Dolfijn. Ontelbare legendarische avonden hebben we doorgebracht in ‘ons’ clubhuis, waar de drank rijkelijk vloeide en Louise en Ceel achter de toog zorgden voor een unieke sfeer.
Van de Dutch Madonna tot de Enge Buren en van Ben Cramer tot een ‘valse’ Hazes; niets was te gek en alles kon en mocht in De Dolfijn van Louise en Ceel. Toen nog niemand van ‘Proud to be Fout’ had gehoord, organiseerden wij al een Polar Bears-feest met dat thema in De Dolfijn. Of we bouwden er de ‘Bananenbar’ na en zo gebeurden er nog wel meer gekke dingen onder de ogen van Louise en Ceel waarmee ze ook vaak genoeg even de ‘andere kant’ op keken. Omdat ze het beter niet konden of wilden zien, al was vooral Louise ook nooit te beroerd om even een lekkere – vaak tamelijk onschuldige – roddel in de Berenfamilie te droppen.
Maar als je écht een probleem had of iets op je lever, dan kon je het ook met een gerust hart bij Louise (en Ceel) kwijt. En dan kreeg je – naast een luisterend oor – een welgemeend advies. Gevraagd of ongevraagd, want Louise gaf haar adviezen ook gewoon aan iedereen die aan de andere kant van de bar zat…
Met het overlijden van Louise komen bij de oudere Beren en Berinnen weer allerlei mooie herinneringen naar boven. Het was – vooral dankzij Louise & Ceel – een schitterend tijdperk in De Dolfijn & De Peppel.
Dank je wel Louise voor al die mooie momenten die we nooit meer zullen vergeten. Jij, Ceel en ‘onze’ Dolfijn leven voor altijd voort in onze verhalen.
Wij wensen Ceel, Erwin, Michelle, Alexander, Amanda, alle kleinkinderen, familieleden en vrienden heel veel sterkte!
Namens Polar Bears,
Hans Nieuwenburg
P.S. Hieronder een verhaal over/met Ceel en Louise en hun band met onze club uit ‘Een Levend Monument’, het boek dat in 2006 ter gelegenheid van het 60-jarig bestaan van Polar Bears is verschenen. De foto’s zijn ook afkomstig uit het jubileumboek.
De kampioenendrank van Polar Bears
Het werd in de jaren negentig traditie: als heren 1 weer eens een titel in de wacht had gesleept, werd er vanaf de balustrade met een grote boog een fust bier in het water gegooid. Het was het startsein voor een groot kampioensfeest in De Dolfijn, de thuisbasis van de Beren en beheerd door Ceel en Louise Navest. Het eerste vat was van het huis.
Duizenden uren hebben ze in het zwembad doorgebracht. Ze waren er tijdens grote en kleine toernooien, bij talloze wedstrijden en vergaderingen, maar ook tijdens al die avonden na een doordeweekse training. Er zullen weinig mensen zijn, die als ze terugdenken aan De Dolfijn, niet automatisch ook moeten denken aan Ceel en Louise. Toch stond het stel niet vanaf het allereerste begin achter de toog. Hein Buskens beheerde de restauratie na de bouw van De Peppel in 1972. Hij vernoemde het restaurant naar de onderzeeër HM De Dolfijn, waarvan zijn broer commandant was.
Indische rijsttafel
Ceel en Louise kwamen er drie jaar later bij. In 1980 vertrok Buskens en nam de familie Navest de zaak over. De nautische attributen die het restaurant sierden, een scheepsbel aan het plafond, een antieke duikershelm op de tap, een patrijspoort aan een pilaar, waren herinneringen aan Ceels verleden op zee. Tien jaar lang was hij chef-hofmeester geweest aan boord van een passagierschip. Hij was in die jaren steeds negen weken onderweg, vervolgens was hij negen weken vrij. Maar nadat Ceel en Louise waren getrouwd en ze twee zoons kregen, waren de lange periodes op zee niet meer vol te houden. Ceel zocht een stek aan de wal. Hij werkte vijf jaar in de keuken van Indonesisch restaurant Bali, vlakbij station Ede-Wageningen, voordat hij overstapte naar De Dolfijn. Zijn specialiteit, de Indische rijsttafel, nam hij mee.
De Navesten maakten al gauw deel uit van Polar Bears. De vader van Ceel, bekend als Opa Navest, bezocht tot op hoge leeftijd iedere week de wedstrijden van het eerste. De twee zoons, Erwin en Alexander, begonnen als zwemmer en maakten de overstap naar het waterpolo. Ceel was midden jaren negentig ook nog een tijdje teammanager van heren 1. Terugblikkend heeft hij de beste herinneringen aan de drukbezochte polowedstrijden. ”De derby’s tegen VZC waren altijd fantastisch. Dan was het volle bak. Ook uit Veenendaal kwamen er veel toeschouwers op af. Dan had je vier- of vijfhonderd man binnen.”
Dick Scherrenburg had voor de thuiswedstrijden van Polar Bears een demonteerbare tribune uitgevonden. Die werd elke vrijdag opgebouwd en zaterdagavond weer afgebroken. “Je had er zelfs een speciale tribune-opbouwploeg voor”, weet Louise. “Max Ruchtie, Cees van de Blaak en pa Scherrenburg; die liepen altijd te sjouwen. Later zijn het Jaap Vlig en Bart Donkersteeg die altijd aan het klussen waren. Die mensen zijn onbetaalbaar.”
Pruimenlikeur
Met Ceel Navest kwamen er ook mooie tradities de club binnen. Zo ontdekte de waard met de baard tijdens een wintersportvakantie in de Dolomieten de pruimenlikeur Prugna. Hij nam een paar flessen van het mierzoete drankje mee naar huis. Maar omdat de voorraad beperkt was, schonk hij de likeur alleen als er een overwinning werd gevierd. Al snel gold Prugna bij Polar Bears als de kampioenendrank. De collectie hoeden en petten van Ceel en Louise vormde op zulke avonden vaak de aanleiding van een spontaan carnaval in De Dolfijn.
Nadat De Peppel in 2000 werd gesloten, voerde de familie Navest in Aqua Indoor (*) het beheer over Nova Zembla, de restauratie op de begane grond van het nieuwe bad. Zoon Erwin kreeg de dagelijkse leiding, Ceel en Louise deden een stapje terug. In de tijd dat ze bij Polar Bears betrokken waren, zagen ze de vereniging veranderen. Louise: “Wij hebben de omwenteling meegemaakt. Eerst de toptijd van de zwemafdeling, die in de Nederlandse A-competitie uitkwam. Daarna de opkomst van het polo. Maar ja, we hebben er dertig jaar in meegedraaid. Dat is bijna een half mensenleven.”
(*) De naam van Aqua Indoor werd later veranderd in De Peppel, Nova Zembla is overgedaan aan het zwembad zelf en de ‘nieuwe’ verenigingsruimte boven het bad kreeg – met toestemming van Ceel en Louise – de beste naam die je maar kon bedenken: De Dolfijn.
